Reis Tanzania - 7 oktober

Goodmorning Africa! Vol goede moed stond ik vanochtend op. Op naar een nieuwe week! Vanochtend zijn we voor het eerst lopend naar het schooltje gegaan. Paschazia liep met ons mee zodat we niet zouden verdwalen. Omdat één van de juffen van de babyclass ziek was, kregen Amber en ik de opdracht om daar vandaag bij te springen. We begonnen de dag met wiskunde. Allereerst deed de juf klassikaal een aantal voorbeeldsommen. Wanneer een leerling een som goed beantwoord had, begon de hele klas te juichen. “You are a superstar!”, joelden ze dan. Zo leuk om te merken hoe veel vreugde er op school is. Deze wijze van aanpak werkt zo stimulerend.

Na de uitleg mochten Amber en ik aan de slag met het “kopiëren” van de sommen in de schriftjes van de kids.

Daarna gingen we één op één met de kinderen zitten om de sommen te maken. Het is zo grappig om te zien dat er zoveel niveauverschil is in een klas. Het ene kindje kijkt je ongelofelijk wazig aan als je alleen maar vraagt of ze het getal “1” kunnen schrijven, terwijl de ander binnen no-time, zonder enige hulp, zijn werk klaar heeft. Na de wiskundeles zijn we met Charles en de hoofddirecteur van de school gaan zitten om een plan van aanpak te maken en onze onduidelijkheden uit de weg te ruimen zodat we het meest uit het vrijwilligerswerk kunnen halen. Dit gesprek was heel erg verhelderend. We hebben gebrainstormd over de behoeften van de school, hoe wij onze talenten kunnen benutten en welke mogelijkheden er zijn. Tevens hebben we een planning gemaakt voor naschoolse activiteiten. Er staan ons onwijs gave dingen te wachten! Na schooltijd zijn we met Charles en Irene (de lerares van middle class) op avontuur gegaan. Na een wandeling van een uur door de bushbush kwamen we aan op een adembenemend mooi uitzichtpunt. Vanaf hier konden we wel honderden meters ver kijken. Keek je achter je, dan had je een geweldig uitzicht over de Mount Meru. Keek je voor je, dan zag je de zonsondergang met al haar mooie kleuren. De lucht was strakblauw, het gras groener dan groen en er was amper geluid om ons heen. Puur natuur. Wat is de schepping toch een groot wonder dacht ik bij mezelf. We zochten een plekje midden in het veld uit en streken neer. We hebben wel een uur voor ons uit zitten staren, volop genietend van het uitzicht en de rust.

Vol nieuwe energie en met een glimlach van oor tot oor vertrokken we weer naar huis. Wat een dag.